แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ หลากหลายความรู้สึก แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ หลากหลายความรู้สึก แสดงบทความทั้งหมด

วันจันทร์ที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2555

*ทางที่ผ่าน*



*ฉันอาจเดินหลงทางร้ายย้ายเรื้อบ้าง
แม้เพียงห่างแต่ดวงใจก็ยอมให้
จะเจ็บปวดแสนรวดร้าวราวกรีดใจ
ก็อยากใฝ่ไปคว้าฝันนั้นมาเรียง
*แต่วันนี้เราก้าวย่างเดินทางผิด
เพียงนั่งคิดจิตตรึกตรองลองแบบเสี่ยง
ความเชื่อมั่นอยู่เคียงใกล้ก็ใช่เคียง
แม้เหลือเพียงเศษเสี้ยวใจในรอยทาง
*จากหัวใจดวงน้อยน้อยคนคอยซ้ำ
เธอคอยย้ำความทรงจำให้ไม่ห่าง
ไม่แม้นปล่อยฉันคนนี้ไว้ข้างทาง
เฝ้าเคียงข้างคอยเติมใจให้ทุกครา
*ก้าวเดินไปมองข้างหน้าไขว่คว้าฝัน
มุ่งบากบั่นไม่คิดท้อต่อปัญหา
ข้ามผ่านพ้นด้วยดวงใจใฝ่ศรัทธา
ใช้ปัญญาคอยเพิ่มเติมเป็นทุน

*paer-aksorn*



วันจันทร์ที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2555

*แว่วหวาน*



แว่ว แว่ว แนวเสียงกานท์
ใครขับขาน ช่างหวานชื่น
อ่อนไหว ในยามตื่น
ช่างระรื่น ยื่นผ่านมา

คิดถึง รำพึงเพ้อ
ออดอ้อนเธอ ละเมอหา
ส่งเสียง เรียงฝากฟ้า
บอกออกมา ภาษากลอน

คำอ้อน กลอนคะนึง
ที่ส่งถึง คลึงอักษร
มีให้ ใจคอยป้อน
หวานทุกตอน ที่อ้อนปัน

คำรัก ถักมาให้
ร้อยใจใส่ ในคำฉันท์
ห่างไกล สายใยปัน
ร่วมร้อยฝัน สรรค์เสกกานท์......:))))

*paer-aksorn*


วันอาทิตย์ที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

กุมภาพันธ์ // ♯♪♪...♥♥♪★♯









คงเพราะฟ้ากำหนดเรื่องของเรา
ฉันถึงไม่อาจคาดเดาอะไรได้
ฟ้าส่งเธอมาพบฉันแล้วจากไป
โดยไม่ทันให้หัวใจได้พูดกัน

เหลือก็เพียงความคิดถึงที่มีอยู่
เธอจะรู้หรือเปล่าว่ารักนั้น
ยังคิดถึงตามหาเธอทุกวัน
ที่สำคัญ...หากจากกัน ยังภูมิใจที่ได้รักเธอ.

~paer-aksorn~

วันจันทร์ที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

พาฉันไปที่หัวใจของคุณ....






ความรักจำเป็นต้องเข้าใจ
เหตุผลเพราะห่วงใยที่ให้กัน
ความรัก จำเป็น ต้องผูกพัน
เหตุผลเพราะ เธอกับฉันนั่นต้องเจอ

ความรักจำเป็นต้องรู้สึก
เหตุผลเพราะ มีจิตสำนึกอยู่เสมอ
ความรัก จำเป็น ต้องพร่ำเพ้อ
เหตุผลเพราะ เพียงเผลอรักจนหมดใจ.

^_^

วันเสาร์ที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2555

♥ เพราะรัก ♥







♥ เพราะรัก ♥

*ขอบอกว่าไม่มีสัมผัสนะคะ ชุดนี้*

ขอบคุณไออุ่นอุ่นจากเเววตา
ขอบคุณรอยยิ้มที่ส่งมาในวันหวาน
ขอบคุณสายตาที่บังเอิญคราพบพาน
ขอบคุณกาลเวลาคืนวันเก่าเราเคียงใจ

ขอบคุณวันแรกแรกที่พบกัน
และขอบคุณในท่าทีที่หวั่นไห
เพราะทำให้หัวใจฉันมันสั่นไ
เริ่มเกิดก่อตัวไปเป็นรักแท้ขึ้นมา

ขอขอบคุณอุ่นไอที่ให้ฉัน
ขอขอบคุณความผูกพันมั่นห่วงหา
ขอขอบคุณความห่วงใยที่ให้มา
ขอขอบคุณกับอุราเคยให้กัน

ขอขอบคุณเธอมามากมาย
ที่ทำให้ชีวิตในทุกวันมีความฝัน
ขอบคุณกำลังใจ เพียงแค่คิดถึงกัน
วันที่ว้าวุ่นก็ พลัน จะสดใส

ขอขอบคุณคำพูดคุยในคืนวัน
ที่ทำให้เกิดความฝันพลันแจ่มใส
ขอขอบคุณความห่วงหาคราห่างไกล
ที่ทำให้รู้ใครมีค่ากับใจเร

ขอขอบคุณจริงจริงความเงียบหาย
ที่ทำให้รู้ความหมายของความเหงา
ขอขอบคุณสิ่งต่างมากมายที่ผ่านเรา
ที่ทำให้หัวใจเหงาดวงนี้ได้เรียนรู้ถึง ( คำว่ารัก )

ขอขอบคุณเขาที่ให้ความรู้สึ
ให้รู้ซึ้งเวลาที่เหงา เศร้า และคิดถึง
รู้จักความสุข ความฝัน ความคะนึง
เพราะฉันนั้นติดตรึงเพียงเธอ ด้วยคำว่า *รัก* นิรันดร์กาล


วันอาทิตย์ที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2555

ทำนบใจ.



หวานในรัก ความเป็นจริง มีที่ไหน
ใครไหนใคร มีสุขล้ำ เวลาเหลือ
ความรักมี ความรักเจ็บ ทุกข์ทั้งเครือ
น้ำตาเหลือ ให้อาบแก้ม แต้มอีกครา

อยู่เดียวดาย สุดอ้างว้าง ในชีวิต
ร้องกระซิก น้ำตารื้น อาบทั่วหน้า
จ่อมจมเหงา คลุกความเศร้า เคล้าน้ำตา
น้ำมูกมา เต็มดวงหน้า คละลำคอ

สุขในรัก เพียงน้อยนิด แทบไม่เห็น
ไฉนเป็น ทาสความรัก ชิงชังหนอ
สุขจิ๊ดจิ๊ด ทุกข์สาหัส ไม่เคยพอ
ยังทนรอ ยอมเจ็บช้ำ ไปทำไม

เจ็บปวดใจ ช้ำในรัก เกินรักษา
แม่ทานยา ไม่อาจแก้ ให้หายได้
ไข้เจ็บป่วย ไข้ในกาย ดูกันไป
แต่ไข้ใจ ใครจำกล้า มาเยียวยา

อาการใจ อาการทน อาการใด
ไม่ว่าใคร ไม่อาจแก้ ความห่วงหา
มีเพียงกาย อยู่ไปวัน ช้ำวิญญา
หมดเวลา หมดค่ายา หมดวันวาน

 
~paer-aksorn~

วันพุธที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2555

วิถีคนจร.



เย็นย่ำสนธยา .....หมู่นกกาลาคืนคอน
แต่ฉันคนสัญจร....... รอนแรมร้างกลางป่าไพร
แขวนกลดด้วยขอเกี่ยว........... พักคืนเดียวก็ร้างไป
ยุงเหลือบและริ้นไร .................ไม่ก่อกวนชวนรำคาญ.

11/01/55

วันเสาร์ที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2555

เพียงถ้อยถัก.





เพียง..คนเดียว ที่นั้น ฉันฝันหา
เพียง..ขอบฟ้า แสนหวาน ฉันฝันใฝ่
เพียง..นภา แสนสวย ฉันอยากไป
เพียง..แค่ฉัน อ่อนไหวใจเลื่อนลอย

แค่..คิดถึง สายตา ครารักเลื่อน
แค่..คิดถึง  คำเพื่อน เตือนอย่าถอย
แค่..คิดถึง  คำนั้น ฝันเลื่อนลอย
แค่..คิดถึง รอยลำเค็ญ อย่างเห็นใจ

เธอ..ยิ้มหยัน ขบขัน ไปทั่วทิศ
เธอ..ส่งจิต เจิดจ้า เริ่มวันใหม่
เธอ..ภักดิ์มั่น ปันรัก ปักดวงใจ
เธอ..ยิ้มให้  ใจหวาม ยามมองมา

ร้อย ดวงใจ ฝากใจ ไว้ให้เธ
ร้อย ดวงใจ ฝากใจ ให้ฝันหา
ร้อย ดวงใจ ฝากใจ ยามไกลตา
ร้อย ดวงใจ ฝากแน่...เพียงแค่เธอ

รัก ของเธอ ส่องแสง ไม่แรมร้าง
รัก ของเธอ ช่างกระจ่าง พร่างเสมอ
รัก ของเธอ ดุจดารา พาเลิศเลอ
รัก เสนอ ต่างสนอง ประคองกันฯ

~ paer-aksorn ~

วันศุกร์ที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2554

~ชีวิตในโลกกว้าง~




เมื่อชีวิตเดินมาถึงทางแยก
ฝันที่แบกแตกใบในความฝัน
ต่างต้องเก็บฝันรักฝากตะวัน
ที่คอยกั้นฟ้ากว้างระหว่างเรา

มีน้ำตาหยดหยาดมิอาจนับ
มารอรับแลกทางกลางความเหงา
ฝันอยู่ท่ามเลือนลางร้างรอยเงา
ความคิดถึงรุมเร้าเกินเข้าใจ

อาจมีบ้างส่งไปคงไม่ถึง
เส้นรุ้งหนึ่งอยู่อีกฟากฟ้าสวยใส
ที่ตรงนั้นมันมีกี่ล้านไมล์
ส่งมาได้แต่ฝากมากับลม

จากบทเพลงส่วนลึกของความรัก
ที่ถักทอจังหวะรักเหมาะสม
เขียนความรักถักสานผ่านอารมณ์
เติมทำนองขื่นขมที่บ่มใจ

ฝากบอกฟ้าดารารายและสายน้ำ
ด้วยบทความซ้ำ ซ้ำย้ำรอยไหว
คำว่ารักอีกเป็นล้านที่ส่งไป
ฝากถึงเธอคนไกลในเส้นทาง

บอกกับโลกว่าข้ากร้านแสงล้า
ขอเวลาเริ่มใหม่ในตอนสาง
ก่อนดวงจันทร์จะผันลับเลือนราง
ก่อนตะวันเยื้องย่างกลางนภา

ค่ำคืนนี้เงียบเยียบเย็นเช่นคืนอื่น
ในรอยรื่นตื่นหลับรับโหยหา
อยากจะร้องเพลงปลอบซับน้ำตา
ทั้งเวหาจะกู่ก้องร้องบอกทาง

คอยเหงี่ยหูฟังสิ ...ได้ยินไหม?
เสียงใสใสกู่ส่งในฟ้ากว้าง
ฉันร้อยฝันสานรักผ่านจันทร์จาง
ที่พราวพร่างกลางฟ้าดาราราย

มองโลกกว้างทางผ่านฝันไกลลิบ
แสงกระพริบพร่างพรมบนภาพฉาย
ขอเป็นเพียงใครหนึ่งคนบนแสงพราย
ส่งความหมายผ่านลงตรงท่ามกาล

ไม่มีรักใดในเพลงหวานบทนี้
นอกจากมีเสียงลมพัดระบัดผ่าน
ในท่ามฟ้าราตรีที่เป็นพยาน
ฉันขับขานเพลงรักส่ง..ตรงถึงเธอฯ

~paer-aksorn~


วันพฤหัสบดีที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2554

~จบแล้วรักแสนสั้น~







มาเพื่อบอกเพียงนิดคิดเป็นห่วง
แค่มาทวงถามหาความคิดถึง
หรือ..ไม่มีสิทธิ์คิดแม้จะรำพึง
แต่มีสิทธิ์คิดถึงและอาทร

แต่...ยามนี้ฉันล้าแรงแทบจะล้ม
ใจมันจมดิ่งลงห้วงบรรจถรณ์
สั่นหวิวหวั่นยากเกินในอาวรณ์
ตกตะกอนซอนซ้ำจะกรำงาน

ทุกข์ทนจนถึงคราต้องลาจาก
ครั้งพลัดพรากหลงใหลใครสงสาร
แม้พลาดร้ายพ่ายล้มฉันซมซาน
จิตวิญญาณต่ำตกพกรอยตรม

มิใช่อื่นใดหรอกนะข้ามาบอก
ช้ำและชอกจมร่างพรางขื่นขม
ในรอยเจ็บเหน็บหน่วงห้วงระทม
ยากจะข่มใจร้าวคราวครวญคราง

หากยังพอจะมีเรี่ยวแรงเหลือ
มาคอยเอื้อแบ่งปันให้กันบ้าง
เพื่อยังพอมีแรงก้าวไปในเส้นทาง
ไม่อ้างว้างร้างฝันในวันไกล

เจ็บในรักจักถอนอาวรณ์ห่วง
ดั่งเลยล่วงช่วงคล้ายในหวั่นไหว
ในรอยเศร้าเคล้าเคลียร์ลบเลียใจ
แปรปรวนปกปิดไว้ไร้หนทาง.

~paer-aksorn~









วันพุธที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ในคืนที่เงียบเหงา.







ในคืน ที่เงียบเหงา
ไม่มีเงา เธอเคียงข้าง
ไม่ท้อ ในเส้นทาง
ในอ้างว้าง ยังมีฝัน

ในวัน ที่ทุกเข็ญ 
ช่างลำเค็ญ จริงจริงฉัน
บางห้วง ในวัยวัน
อยากร่วมฝัน กับบางคน

ดวงใจ คล้ายหน้าต่าง
ที่ปิดร้าง ช่างมืดหม่น
ไร้แสง มาป่ะปน
ใจหมองหม่น คนข้างกาย

ความรัก ที่เปิดรับ
ก็คล้ายกับ แสงเฉิดฉาย
หากเรา จะผ่อนคลาย
อุ่นกลิ่นอาย ข้างกายคุณ

ในวัน ที่เงียบเหงา
ไม่มีเงา เขาอิงอุ่น
ไม่ท้อ ในอรุณ
เพราะมีคุณ อยู่ใกล้ใจ

หากแม้ ต้องอกหัก
เพราะที่รัก ไม่อยู่ใกล้
แต่มี กำลังใจ
พ่อแม่ให้ ไม่เสวื่อมคลาย

ขอรัก สักน้อยนิด
อย่าเพิ่งคิด จากกันไกล
รักกัน ชีพสลาย
รักสุดท้าย ฉันคือ..คุณ
~paer-aksorn~


วันอังคารที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2554

คนดีที่ฝั่งฝัน.



ฝากไปถึงคนดีที่ฝั่งฝัน
ทุกคืนวันฉันมองจ้องดูฟ้า
บอกดาวเดือนเตือนย้ำคำสัญญา
ให้รู้ว่าใจรักถักอาลัย

ทุกเวลานาทีที่ผันผ่าน
ทรวงสะท้านเหน็บหนาวร้าวหวั่นไหว
อยากรู้ว่าคนดีที่แดนไกล
รู้ไหมใครคิดถึงซึ้งตามลม...

5/12/54

วันอาทิตย์ที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ความรักในรอยทุกข์.



ในคืนสวย..ด้วยฟ้าใส..เดือนดาษดาว
ฉันเหน็บหนาว..ร้าวรานใน..ใจคับแค้น
ร่อนเร่ไกล..ไปทุกที่..ในต่างแดน
อ้างว้างแสน..แม้นคนมาก..หลากพบเจอ

แหงนมองดาว..สกาวใส..ที่ปลายฟ้า
ทั่วนภา..พร่าหรุบหรู่..อยู่เสมอ
ใยตัวเรา..เฝ้าแต่ช้ำ..พร่ำละเมอ
เพราะรักเก้อ..เพ้อรำพัน..หวั่นดวงใจ

แม้ค่ำคืน..ดื่นดาว..เราหนาวเหน็บ
ต้องกักเก็บ..น้ำตา..คราหลั่งไหล
ณ ตรงนี้..ที่นี่..พี่เปลี่ยนไป
โศกฤทัย..ใจที่รัก..เฝ้าภักดี

รักของคน..ต่ำต้อยน้อย..วาสนา
มีน้ำตา..ที่เปื้อนหน้า..มาแทนที่
จะมีใคร..คนใดหนา..มาปรานี
ชุบชีวี..ให้ฟื้น..ชื่นอุ่นไอ

หวั่นใจนี้..มีหวาด..อาจมีบ้าง
แต่อำพราง..สารพัด..เกินจัดไหว
ปากที่เก็บ..เจ็บช้ำ..ย้ำรอยใจ
กักเก็บไว้..เกินกั้น..หวั่นสิ้นดี

ไม่มีคำ..ห่วงหา..จากใครเขา
เหลือเพียงเรา..กับซากใจ..อยู่ที่นี่
หลั่งมาเถิด..ไหลลงมา..ดั่งวารี
เชิญขยี้..ใจที่ช้ำ..ย้ำแหลกราญ

หนึ่งในรัก..รอยทุกข์..เฝ้าซุกอยู่
ที่พรั่งพรู..ร่วงมา..มหาศาล
ท้องฟ้าสวย..สดใส..เมื่อไม่นาน
ยากประสาน..ใจรัก..ในปลักเงา

ใจดวงน้อย..ลอยเหม่อ..คล้ายเพ้อบ่น
ท่ามฝูงชน..ที่ช้ำ..กระหน่ำเหงา
ในค่ำคืน..เดือนแจ่ม..คอยแต้มเงา
ในความเศร้า..เจ้าเลือนหลบ..อย่าพบเจอ

~paer-aksorn~

ก้มกราบบ่อยๆจะได้ช่วยลดความทระนงลงได้บ้าง.