มาเพื่อบอกเพียงนิดคิดเป็นห่วง
แค่มาทวงถามหาความคิดถึง
หรือ..ไม่มีสิทธิ์คิดแม้จะรำพึง
แต่มีสิทธิ์คิดถึงและอาทร
แต่...ยามนี้ฉันล้าแรงแทบจะล้ม
ใจมันจมดิ่งลงห้วงบรรจถรณ์
สั่นหวิวหวั่นยากเกินในอาวรณ์
ตกตะกอนซอนซ้ำจะกรำงาน
ทุกข์ทนจนถึงคราต้องลาจาก
ครั้งพลัดพรากหลงใหลใครสงสาร
แม้พลาดร้ายพ่ายล้มฉันซมซาน
จิตวิญญาณต่ำตกพกรอยตรม
มิใช่อื่นใดหรอกนะข้ามาบอก
ช้ำและชอกจมร่างพรางขื่นขม
ในรอยเจ็บเหน็บหน่วงห้วงระทม
ยากจะข่มใจร้าวคราวครวญคราง
หากยังพอจะมีเรี่ยวแรงเหลือ
มาคอยเอื้อแบ่งปันให้กันบ้าง
เพื่อยังพอมีแรงก้าวไปในเส้นทาง
ไม่อ้างว้างร้างฝันในวันไกล
เจ็บในรักจักถอนอาวรณ์ห่วง
ดั่งเลยล่วงช่วงคล้ายในหวั่นไหว
ในรอยเศร้าเคล้าเคลียร์ลบเลียใจ
แปรปรวนปกปิดไว้ไร้หนทาง.
~paer-aksorn~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น