เมื่อชีวิตเดินมาถึงทางแยก
ฝันที่แบกแตกใบในความฝัน
ต่างต้องเก็บฝันรักฝากตะวัน
ที่คอยกั้นฟ้ากว้างระหว่างเรา
มีน้ำตาหยดหยาดมิอาจนับ
มารอรับแลกทางกลางความเหงา
ฝันอยู่ท่ามเลือนลางร้างรอยเงา
ความคิดถึงรุมเร้าเกินเข้าใจ
อาจมีบ้างส่งไปคงไม่ถึง
เส้นรุ้งหนึ่งอยู่อีกฟากฟ้าสวยใส
ที่ตรงนั้นมันมีกี่ล้านไมล์
ส่งมาได้แต่ฝากมากับลม
จากบทเพลงส่วนลึกของความรัก
ที่ถักทอจังหวะรักเหมาะสม
เขียนความรักถักสานผ่านอารมณ์
เติมทำนองขื่นขมที่บ่มใจ
ฝากบอกฟ้าดารารายและสายน้ำ
ด้วยบทความซ้ำ ซ้ำย้ำรอยไหว
คำว่ารักอีกเป็นล้านที่ส่งไป
ฝากถึงเธอคนไกลในเส้นทาง
บอกกับโลกว่าข้ากร้านแสงล้า
ขอเวลาเริ่มใหม่ในตอนสาง
ก่อนดวงจันทร์จะผันลับเลือนราง
ก่อนตะวันเยื้องย่างกลางนภา
ค่ำคืนนี้เงียบเยียบเย็นเช่นคืนอื่น
ในรอยรื่นตื่นหลับรับโหยหา
อยากจะร้องเพลงปลอบซับน้ำตา
ทั้งเวหาจะกู่ก้องร้องบอกทาง
คอยเหงี่ยหูฟังสิ ...ได้ยินไหม?
เสียงใสใสกู่ส่งในฟ้ากว้าง
ฉันร้อยฝันสานรักผ่านจันทร์จาง
ที่พราวพร่างกลางฟ้าดาราราย
มองโลกกว้างทางผ่านฝันไกลลิบ
แสงกระพริบพร่างพรมบนภาพฉาย
ขอเป็นเพียงใครหนึ่งคนบนแสงพราย
ส่งความหมายผ่านลงตรงท่ามกาล
ไม่มีรักใดในเพลงหวานบทนี้
นอกจากมีเสียงลมพัดระบัดผ่าน
ในท่ามฟ้าราตรีที่เป็นพยาน
ฉันขับขานเพลงรักส่ง..ตรงถึงเธอฯ
~paer-aksorn~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น