~อิงอุ่น~
เอนแอบอิง พิงอกอุ่น หนุนซบบ่า
ท่ามแผ่นฟ้า กลางสวนใจ ในความฝัน
กระจ่างใส ใจก็ว่าง ระหว่างวัน
เป็นมิ่งขวัญ ลานบ้าน สานร้อยใจ
ซึ้งสำหรับ ดวงกมล ใครคนหนึ่ง
จากผู้ซึ่ง เคยครอง เสียงร้องไห้
ฉันเคยหวัง ว่าวันหนึ่ง จะห่างไป
จะมีไหม? วันนั้น ฉันไม่ร้อง
จะไม่มี ดวงดอกไม้ ที่ราโรย
รอปัดโปรย ร่วงหล่น บนเราสอง
จะไม่มี ดอกดวงใจ ที่ใครครอง
ส่งเสียงร้อง ล่องตามสาย คล้ายจ้องรอ
ก็นี่แหล่ะ หากความฝัน ของฉันพลาด
ฉันก็อาจ จะเสียใจ อีกหลายต่อ
ร้องเพลงรัก ส่งสลับ กับเสียงคลอ
ฉันกล้าพอ ที่จะเสี่ยง เพียงอีกวัน
จึงอยากเขียน กลอนรัก อีกสักหน
สำหรับคน ที่มาใหม่ ในความฝัน
และเป็นหวัง ที่หวานชื่น ของคืนวัน
เป็นนิรันดร์ ของชีวิต ที่คิดมีฯ
~paer-aksorn~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น