ในรอยเศร้า.



สายลมเย็น  พัดพา  อุราเหงา

บวกรอยเศร้า  เฝ้าร่าง  ไม่ห่างหาย

เป็นเพื่อนกัน  ดั่งฝัน  วันไร้ใจ

คอยห่มให้  ใจท้อ  ไม่ทรมาน

แต่ล่ะวัน  มีฝัน  ปันเพื่อผ่าน

เพียงจะสาน  ลานรัก  ถักความหวาน

แม้จะต้อง  ทุกข์เข็ญ  ลำเค็ญนาน

จะร่วมสาน  ฝันก่อ  ต่อชีวี

ปล่อยความคิด  ตราตรึง  ในรอยเศร้า

ปล่อยความเหงา  เปล่าเปลี่ยว  ให้เที่ยวหนี

ปล่อยผิดบาป  เขี่ยนโบย  แต่โดยดี

ปล่อยวลี  ถักสร้อย  ร้อยรจนา

ให้ดวงใจ  พเนจร  ย้อนชีวิต

แม้หลงผิด  ติดทาง  คว้างผวา

ไปเที่ยวเล่น  เรือนร้าง  ช่างเวทนา

ใจชั่วช้า  อาดรู สูญสิ้นไป

เหมือนประตู  ดวงใจ  หลับสนิท

ทางชีวิต  จิตรำพึง  ซึ้งหวั่นไหว

เพียงรอยฝัน  วันสร้าง  ลบล้างใจ
สุขฤทัย ในรัก สลักทรวง.

 

~paer-ak-sorn~