วันเสาร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

~รักในธรรม~ กับ ~พี่กิตติธร~



ผู้หญิงไร้เงา.

คงเพราะฟ้ากำหนดเรื่องของเรา
ฉันถึงไม่อาจคาดเดาอะไรได้
ฟ้าส่งเธอมาพบฉันแล้วจากไป
โดยไม่ทันให้หัวใจได้พูดกัน
เหลือก็เพียงความคิดถึงที่มีอยู่
เธอจะรู้หรือเปล่าว่ารักนั้น
ยังคิดถึงตามหาเธอทุกวัน
ที่สำคัญ...หากจากกัน ยังภูมิใจได้รักเธอ.....

พี่กิตติธร.
ฟ้ามิได้กำหนดจดจำดอก
พระองค์บอกเรื่องกรรมนำเสนอ
การกระทำนำพบประสบเจอ
รักล้นเอ่อหรือเกลียดกันนั้นสร้างเอง
คนจะรักภักดิ์ใจเพราะใกล้ชิด
สนมสนิทเกลียวกลมไม่ข่มเหง
ในชาตินี้ปัจจุบันนั้นแลเล็ง
มิได้เบ่งหน้ายักษาเข้าหากัน
ส่วนอีกอย่างที่ให้รักสลักล้ำ
เคยกระทำบุญร่วมมาก่อนอาสัญ
ทั้งสมัครผูกใจในปางบรรพ์
ด้วยเหตุนั้นจึงรับประทับทรวง
เหตุทั้งสองให้ครองปองใจรัก
คนจึงมักว่าเนื้อคู่ผู้แหนหวง
แต่ที่จริงมิแน่ไปในทั้งปวง
พอกาลล่วงที่ว่าแน่ก็แปรไป
จึงไม่ควรผูกพันให้มั่นจิต
เพราะชีวิตหยุดลงตรงตักษัย
ที่เคยมีก็จักหมดสลดใจ
ปล่อยวางได้ใจสุขทุกเวลา
รู้ว่ารักน้องพี่บริสุทธิ์
มิได้ยุดยื้ออยู่คู่หรรษา
พี่จึงรักรับขวัญกัลยา
ไร้กามามิได้หวังมานั่งเคียง
ให้เจ้ารู้รักพี่ว่านี่น้อง
อยากให้ปองความสงบลบสุ้มเสียง
กำลังใจให้เธอเสนอเพียง
เป็นเสบียงก้าวย่างบนทางธรรม
ทางนี้แท้รักจริงที่ทิ้งทุกข์
อุดมสุขทางนี้พี่ขอย้ำ
พระศาสดาเป็นตัวอย่างเดินทางนำ
เลิศล้ำมาเถิดประเสริฐจริง.


ตะวัน.
อุตสาห์เวียนวนว่ายหลายภพชาติ
เพื่อถักร้อยบ่วงบาศก์ผูกสรรพสิ่ง
เหลือเพียงตัวแหละหัวใจให้พักพิง
เพื่อได้สิงสู่สวรรค์อนันตกาล
แม้จะได้เรียนธรรมนำประจักษ์
แต่ใจรักไม่ฉลาดและอาจหาญ
สู่หนห้วงสรวงทิพย์แห่งนิพพาน
โพธิญาณหวังเน้นหนักขอตักตวง
คงจักวนเวียนว่ายหลายหมื่นภพ
กว่าประสบสุขสันต์อันใหญ่หลวง
ตราบเท่าที่สรรพสัตว์ระบัดปวง
ยังไม่ล่วงสู่สัมโมโพธิญาณ
ยังขอวนเวียนว่ายทางสายโลก
เพื่อดับโศกดับทุกข์สร้างสุขสานติ์
แก่ปวงเทพสัตว์มนุษย์สุดห้วงกาล
เติมตำนานตราบสามโลกยังโศกตรม.

พี่กิตติธร.
ด้วยความรักซาบซึ้งบึ้งสถิต
จงลิขิตวันหวานดับซ่านขม
ตราบนิรันดร์เชยชิดสนิทชม
ความระทมเพียงผงจงอย่ามี
แม้ตะวันยังเลื่อนเคลื่อนสู่ฟ้า
แม้ธารายังไหลไม่เหือดหนี
แม้อากาศยังอยู่คู่ธรณี
จักขอมีรักซึ้งถึงดวงใจ.

ตะวัน.

ฟังพี่สรรค์เสกขานมาน่าปลื้มจิต
ทางลิขิตที่วาดไว้สะอาดใส
มีความรักถักรออย่างสุขใจ
แม้มิคลายจักไม่ลืมซึ่งผูกพัน
เป็นรักสวยงดงามตามตกแต่ง
มีเพียงแรงกำลังใจส่งจอมขวัญ
เพียงเท่านี้ก็สุขใจตราบนิรันดร์
แม้แค่เพียงเสกสรรค์มิหวั่นใด.

พี่กิตติธร.
ทุกสิ่งเกิดมีได้ด้วยใจสร้าง
กำหนดวางอุดมการณ์ไม่หวั่นไหว
ต่างคนต่างเดินสู่ รู้ใจ
วาดหวังไว้จุดพบสบตะวัน
แม้มรรคาอาจล้ำข้ามภพชาติ
จักหมายมาตรพบนวลชวนสร้างฝัน
แม้วันนี้เพียงคิดสนิทกัน
จักรอวันสรรสร้างทางคู่เดิน.

ตะวัน.

เมื่อรักคือแหล่งเกิดกำเนิดโลก
จึงก่อโศกสุขได้ไม่ขัดเขิน
รักที่ถักทอสายกลายกาลเกิน
จึงได้เดินเที่ยวเห็นโลกงามตามที่เป็น
รักไร้ธรรมนำทางต่างไม่รู้
ยามรักอยู่ดูเศร้าเหงาไม่เห็น
เหมือนตาบอดคลำไอยราท่ารำเค็ญ
กว่ารู้เช่นคงช้ำใจไม่เข้าที
รักเมื่อมีหลักธรรมมานำจิต
ให้รู้พิษโทษภัยในวิถี
ถักทางทองรินถ้อยร้อยวจี
เพื่อเป็นพลีแด่รักหวานในธารธรรม





พี่กิตติธร.

เมื่อมีธรรมนำรักประจักษ์ชัด
ปฏิบัติเดินไปไม่ถลำ
ประคองจิตมั่นคงจงจดจำ
เพื่อรู้ยิ่งตามคำพระสัมมา

รักคือเมตตาธรรมงามหทัย
มานผ่องใสยวดยิ่งอหิงสา
พร้อมการุณย์บรรลุมุทิตา
อุเบกขาดำรงมั่นคงดี

จึงเป็นรักที่แท้กว่าแม่รัก
มิต้องฟักฟูมตัวกลัวขวัญหนี
บริสุทธิ์จริงแท้แน่วจี
รักเช่นนี้คือพุทธวิสุทธิ์ธรรมฯ



~ paer-aksorn~&~ พี่กิตติธร ~

 *ขอขอบพระคุณพี่ชายค่ะ*

ไม่มีความคิดเห็น: