อดีตรัก ลวงใจ



ภาพอดีต กรีดล่วง กลางดวงจิต
โลกมืดมิด ปิดนิยาย แห่งความฝัน
เมื่อรักร้าง ห่างเหิน เนิ่นนานวัน
ศรัทธาพลัน ลางเลือน เหมือนเฉือนใจ


เจ็บปวดมาก ยากเหลือที่ วจีเอ่ย
รักลืมเลย เคยหวาน นานแค่ไหน
อีกสัญญา ว่ามั่น นิรันดร์ไกล
สิ้นเยื้อใย ไหวหวั่น แสนปั่นปรวน


เมื่อครั้งก่อน ตอนรัก จะภักดิ์มั่น
มาหลอกฉัน ว่ารัก ปักใจป่วน
เหตุไฉน ช่างลืมง่าย ใจเรรวน
อยากให้ทวน ในมั่น คำสัญญา


ความรักเธอ แค่รัก มักลวงหลอก
หญิงบ้านนอก ให้หลง เสน่หา
คราสมรัก สมใจ แล้วเอ่ยลา
เป็นมายา ในรักมั่น ฝันหลอกลวงฯ


~paer-aksorn~

รักระทม.

คิดถึงรัก จากลา สุดอาลัย

ทั้งที่เคย สดใส ใจประสาน

ให้คำมั่น สัญญา จะรักกัน

ไม่เปลี่ยนผัน ใยพานปลิด ผิดสัญญา

ก็เคยให้ สัจจา สัญญาใจ

ไม่เสื่อมคลาย ในรัก เป็นหนักหนา

จะขอรัก จนล้นปรี่ เปี่ยมชีวา

สุดสูงค่า กว่าฤดี ชีวีเรา

พอเจอหนุ่ม บ้านไกล ถูกใจกว่า

เธอรีบลา จากฉัน หันหาเขา

ทิ้งสัญญา พาให้ ใจหม่นเศร้า

ลืมรักเก่า เราสอง ต้องตรอมตรม

ควงมาย้ำ ทำแสร้ง แกล้งทำลืม

หวานดูดดื่ม ต่อหน้า พาขื่นขม

ใจสุดแสน แค้นเจ็บ เหน็บระบม

ใจระทม ขมขื่น ฝื่นน้ำตา

รักไม่ได้ สมดั่งใจ ไปทุกอย่าง

อาจมีบ้าง อาจห่างไกล ไร้วาสนา

อยู่นอกเหนือ กฏเกณฑ์ ดวงชะตา

จึงนำพา ให้แยกทาง ระหว่างใจ.

paer-aksorn

คือ...ชีวิต



ฉันเข้าใจ ห่วงใย ความรู้สึก
ในส่วนลึก เธอฉัน นั้นไม่เหมือน
ความผูกพัน กั้นเกี่ยว ยึดเหนี่ยวเตือน
ขอบเขตเพื่อน ขีดเส้น ความเป็นมา

เป็นสัจจธรรม ทุกคำ ที่พร่ำบอก
ไม่ได้หลอก เรื่องราว ตามกล่าวหา
ทุกครั้งที่ ประสาน ผ่านสายตา
จะสัมผัส คุณค่า ความจริงใจ

หากจะบอก ชีวิต คือ การเรียนรู้
ตัวเราคือ คุณครู ผู้ยิ่งใหญ่
ความจริงจะ คอยสอน อะไรอะไร
ให้เดินไป ตามครรลอง เราต้องการ

อย่าวิตก กังวล สับสนเลย
จะเป็นเพียง คนเคย ที่เลยผ่าน
หนึ่งชีวิต เรื่องราว ไม่ยาวนาน
เรื่องวันวาน จะจบ แล้วลบเลือน

paer-aksorn

เธอ...ฉัน...เขา???

เธอกันฉัน  นับวัน  ยิ่งห่างเหิน
และไกลเกิน  จะเก็บ  มาคิดฝัน
เส้นขอบฟ้า  เกินคว้า  มาใกล้กัน
ทะเลคราม  ขวางกั้น  ขีดคั่นไกล

เธอกับเขา  ดั่งเงา  เนาว์สนิท
นับวันยิ่ง  ใกล้ชิด  นิจแน่นใกล้
ร่นทุกอย่าง  เข้ามา  ใกล้หัวใจ
ฉันห่างไกล  ขณะ  เธอใกล้กัน

ฉันได้แต่  ทบทวน  หวนรำลึก
ยามรู้สึก  รักแลก  แปลกไปนั่น
คิดถึงได้  ชั่วยาม  ความผูกพันธ์
ของรักนั้น  ห่างวัน   ฉันฝันไป

อยู่กับเขา   สนุก  สุขใจนัก

มีเพียงพักตร์  จักเคียง เอียงหน้าใส่

ได้สูดกลิ่น  หอมหวาน  ปานดวงใจ
ชื่นวันวัย  ในฝัน นั่นเธอ-เขา.

~ paer-aksorn ~

สุดปลายทาง..

ท่ามอากาศ  ร้อนหนาว  ยิ่งร้าวเจ็บ
คำคนเหน็บ ลึกลง ตรงใจฉัน
เพียงเพราะไม่  อาจทำ  ตามจำนรร
เหนื่อยหนักหนอ ตัวฉัน  ในวันนี้

เก็บเอาความ  รู้สึก  ของคนอื่น
เพียงให้เขา  ระรื่น  ชื่นสุขขี
ต้องยิ้มตาม  ท่ามท้อ  พ้อชีวี
เหมือนไม่มี  ตัวตน  คนล่ำลือ

ถ้อยเคยขาน กาลผัน  ก็พลันเปลี่ยน
จำต้องเรียน "เป็น - อยู่" อย่างรู้ตื่น
เลือนภาพเก่า เงาความหลัง  ยั้งสะอื้น
รักไม่คืน    หยุดพร่ำ  เลิกร่ำไร...

แม้ยังซึ้งความ  ดีคราว  ที่ปลอบ
เพราะได้มอบ  ความจริง  ทุกสิ่งให้
มิตรภาพ  งามล้ำ  ปันน้ำใจ
ปล่อยเลือนไป...สิ่งดี  เคยมีกัน...

นับแต่นี้...วันเวลา  คุณค่ารัก
จำหาญหัก  รักฝาก  ออกจากขวัญ
จบสิ้นแล้ว  ปลายทาง  ระหว่างกัน
สายสัมพันธ์  สายสวาท   ให้ขาดลง...

ขอให้พบ...โชคดี  และมีสุข
สิ่งใดทุกข์...จะรับไว้ ใจประสงค์
ลบเสียเถิด  "คำมั่น"  จะ "มั่นคง"
ขอโปรดจง  ลืมเลือน  เหมือนไม่มี...

อย่า!!! ได้ห่วง  ทิ้งฉัน  คนมั่นรัก
ให้จมปรัก  เคว้งคว้าง  หว่างวิถี
หยุดพูดพร่ำ  เมื่ออยาก  ไปอย่าใยดี
นับจากนี้  จะจารจด  เป็นบทเรียน.

paer-aksorn

ขมรัก.

♥ รักเอย...รักเจ้าเอยที่ว่าหวาน

ดั่งน้ำตาลหยดย้อยคอยรังสรรค์

เสกชีวิตปลิดทุกข์เป็นรางวัล

ชุบสวรรค์กลางแผ่นผืนแห่งโลกา

♥  หวานไม่มีที่รักจักความขม
ต่างระทมจมฤดีอยากหนีหน้า
สองดวงใจใกล้แตกแยกจากลา
คงร้างราจาบัลสักวันหนึ่ง

♥ เมื่อยามรักน้ำต้มผักที่แสนขม
พี่ยังชมว่าหวานปานน้ำผึ้ง
มาครานี้ยามพี่หน้าบึ้งตึง
รสน้ำผึ้งก็ขมเกินเยียวยา

♥ไยรักเอยจึงหวานชื่นแต่คืนใหม่

พริ้มประไพในทุกท่วงทุกภาษา

น้องว่างั้นพี่ว่างั้นเหมือนกันมา

กลับบ่ายหน้าปรวนเปลี่ยนเมื่อนานวัน

♥ สิ่งเคยคิดเคยมั่นเมื่อแรกเริ่ม

กลับถูกเจิมด้วยปัจจัยที่แปรผัน

น้องว่าอย่างพี่ว่าอย่างต่างต่างกัน

ที่สุดนั้นจึงต้องแยกแตกทางเดิน

♥ ใครหลอกใครไหนเลยจะบอกได้

เมื่อหัวใจสิ้นศรัทธาสิ้นสรรเสริญ

ความเชื่อมั่นภินท์พังลงยับเยิน

ความหมางเมินเหินห่างจึงขวางแทน

♥รักเอย...รักเจ้าเอยที่ว่าหวาน

ฤาจะผลาญเผาใจให้ทุกข์แสน

ยามดายเดียวเปล่าเปลี่ยวคลอนแคลน

เพราะใจแขวนกับคนรักที่จากไป.

paer-aksorn

รอยบาดแผล

 ดูเหงาเหงาเศร้าสร้อยเกลื่อนรอยยิ้ม
นัยน์ตาปริ่มหยาดใสคล้ายไหวหวั่น
ฤๅกั้นกักกล้ำกลืนโศกหมื่นพัน
หวังเจ็บนั้นจมห้วงหว่างดวงมาน

ก่อนนั้นรอยยิ้มแย้มช่างแต้มแต่ง
แววตาแห่งปรีดาและกล้าหาญ
โลกนี้ดูงามทั่วไปชั่วนาน
จวบสูรย์ผ่านจันทร์จรดยังงดงาม

แต่ยามนี้คล้ายคล้ายความหมายว่า
ในแววตาซ่อนงำหลากคำถาม
บางคำตอบที่รู้ทุกครู่ยาม
คือน้ำใสไหลลามตามแก้มตน

ในระทมขมขื่นสะอื้นนั้น
ท่ามคืนวันรองรับความสับสน
คงยากเอ่ยพจน์พากย์จากกมล
จึ่งฝืนทนยิ้มย้ำ...ทั้งน้ำตา

ดูเหงาเหงาเศร้าสร้อยเกลื่อนรอยยิ้ม
เค้นความอิ่มเอิบทรวงว่าห่วงหา-
กลบความเจ็บเหน็บหนาวทุกคราวครา
แม้นน้ำตาไหลริน...แทบสิ้นใจ

เวทีฝันเปิดม่านฝนกมลขวัญ
หยาดสวรรค์งามอะคร้าวละอองใส
ฟังเพลงฝนหล่นลาพรากฝากรอยใจ
ฤดีกาลผ่านไปฤดีใจเลิกไหวตรม...

ธรรมชาติฝนฝากสอนใจอย่าไหวรับ
ใจรู้จับรับเงียบงามให้หอมห่ม
คือสัจจะธรรมชาติฝากไว้เลิกระทม
ทิ้งขื่นขมทิ้งทุกอย่างวางนอกใจ...
 

paer-aksorn

รอยอาลัย...

เธอเข้ามา  จารึกผ-นึกรอยรัก

เธอมาปัก...รอยเจ็บที่  มีให้เห็น

เธอทำทุก  อย่างได้  อย่างเลือดเย็น

เธอคงเป็น...เช่นซาตาน  มาผลาญใจ...

ไม่มีใคร  ลบแผล  ใจในอดีต

แผลรักกรีด  ฉีกช้ำซ้ำ  ซ้ำหมองไหม้
เวลาผ่าน  ยังฝังรอย  ทำร้ายใจ
หักอาลัย  ยังยากลาย  คราอาวรณ์

เป็นรอยรัก  ฝั่งรอยแน่น  มิลบได้

แม้นต้องใช้  น้ำตา  ยากจะถอน
คงต้องเก็บ  เจ็บจำ   กล้ำกลืนทน
อีกกี่หน  น้ำตา  จะหมดไป.

paer-aksorn

เดียวดายปลายโลกร้าง!

ฉันนั่งรอเธอคนเดียวที่ขอบโลก
หลบมุมโศกเหลือมุมใจเพียงในฝัน
รักและรอ รอและรัก ชั่วกับป์กัลป์
หลับตาฝันฉันมีเธอในอ้อมใจ...

ที่ปลายโลกไยโศกเหมือนร้างไร้
มันคล้ายคล้ายตะวันลาราตรีไหน
มีเพียงฝันวันแสนงามไว้ปลอบใจ
คำหวานใดก็ลมลมตรมน้ำตา...

ฉันเดียวดายคล้ายโลกนี้เล่นตลก
และเหมือนนกปีกหักใจอ่อนล้า
อยากคืนหลังจูบผืนทรายใกล้ธารา
และซบหน้าหมายมาดสวาทไกล...

ตะวันตกดินถวิลรอที่บ้านเก่า
รอคนเหงาซับน้ำตาอย่าร้องไห้
อีกไม่นานได้คืนร่างหลับสบาย
ให้เม็ดทรายคลื่นทะเลเห่กล่อมขวัญนิรันดร!

paer-aksorn

♥ดอกไม้ริมทาง♥

♥เธอคือดาว ฉันแค่ดิน ที่ห่างฟ้า

เธอดูดี มีคุณค่า แต่ฉันไม่

เธอสูงส่ง เกินไขว่คว้า ก็เข้าใจ

แต่ทำไม คิดเอื้อม ไปคว้าดาว

♥เธอคือดาว สุขสดใส ในฟ้ากว้าง

บนเส้นทาง โรยด้วย แสงนวลขาว

ดินอย่างฉัน คิดบังอาจ จะคว้าดาว

ก็ไม่ผิด ที่ดาว ไม่แลดิน

paer-aksorn