ตะวันเยือนฟากฟ้า

แดดทอจับ พยับเมฆ เสกสร้างสี
เมื่อม่านคลี่ สีแสง แต่งเติมสาน
ห่มทิวไม้ สดสวย ท่ามป่ากานท์
ดุจสายธาร รินไหล ใจรื่นรมณ์

ยินเสียงนก เจี้ยวแจ้ว แว่วขับขาน
เปรียบใดปาน เมืองแมน แดนสุขสม
ดั่งเพลงพิณ บรรเลง อีกเพลงพรหม
ให้ภิรมณ์ สุขล้ำ เกินจำนรรจ์

พอบ่ายคล้อย ลอยเคลื่อน เลื่อนปุยเมฆ

เหมือนโดนเสก ด้วยมนต์ ดลสร้างฝัน

ร่วมร้อยรส บทกลอน กันทุกวัน

คล้ายความฝัน ช่วงวัน ฉ่ำฤทัย

พอยามเย็น แดดอ่อน ตะวันล้า

ที่เคยจ้า กลับลด แสงเลือนหาย

มีแต่ลม พัดพลิ้ว หวาบหวิวใจ

ชื่นแช่มใส ระรื่น ชื่นในทรวง

สายลมหนาว พัดต้อง ละอองหยาด

ชุ่มเกินคาด ให้สะท้าน เป็นบางช่วง

หนาวเหน็บรุม รอนร้าว ปักเข้าทรวง

ในทุกห้วง เวลา คราลมไกวฯ

~paer-aksorn~