ฟ้ากว้างหนทางไกล
เธอบินไปด้วยใจมั่น
ดั้นด้นจากแดนไกล
สามพันไมล์จากรวงรัง
รอนแรมไร้รวงรัง
ด้วยใจหวังจักโบยบิน
ความหวังยังไม่สิ้น
จึงโบยบินสู่แดนไกล
อนิจจาฝันสลาย
คนใจร้ายทำลายฝัน
เธอผิดตรงไหนกัน
จึงห้ำหั่นจนอับปาง
ห่วงแต่คนอยู่หลัง
ที่เขายังพร่ำครวญหา
นอนเถอะอย่าอาวรณ์
จงพักผ่อนยามนิทรา
ตื่นนอนแล้วโบยบิน
กลับคืนถิ่นที่เธอมา
ฟ้ากว้างคงไม่ไกล
หากหัวใจอยากคืนรังฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น