ตรงนี้....ที่ในฝัน

ไม่รู้ฉัน นั้นเป็น ตัวอะไร
เธอจึงมอง ผ่านไป ไม่เคยเห็น
แค่ชำเลือง มาบ้าง ยังยากเย็น
คงแค่เป็น เศษผง ธุลีดิน

ทั้งที่ยืน อยู่ใกล้ ใกล้แค่นี้
ยืนตรงที่ ความห่วงใย ไม่เคยสิ้น
ยืนคอยอยู่ แม้พูดไป เธอไม่ยิน
ความชาชิน คือเธอเฉย ไม่เคยมอง

ฉันเคว้งคว้าง ดั่งว่า หาทางหาย
จนต้องแอบ ร้องไห้ ใจหม่นหมอง
รักสิ้นหวัง ไม่ได้ ดังหมายปอง
รักที่ครอง คงลด หมดสำคัญ

เพียงผิวแผ่ว แว่วเสียง สำเนียงคุ้น
เพียงอ้อมอุ่น อกเธอ ให้เพ้อฝัน
เพียงสัมผัส รักไล้ หัวใจกัน
เพียงเท่านั้น หมื่นพัน...ฝันเป็นเธอ.

แพรอักษร