ฉ่ำไอฝน

ฝนฉ่ำฟ้า  ฉ่าลง  ตรงภาคพื้น

พฤกษ์สดชื่น  เขียวชะอุ่ม  พุ่มไสว

อันน้ำฟ้า  หลั่งมา  เวลาใด

ย่อมยังความ  ชื่นใจ  ให้ปวงชน

เหมือนน้ำใจ  เมตตา  อารีจิต

เพียงน้อยนิด  ปรอยไป  คล้ายสายฝน

ใครได้รับ  ต่างระรื่น  ชื่นกมล

ความทุกข์ทน  แทบคลาย  สลายไป

หยาดฝนร่วง  หล่นกราว  จากราวฟ้า
โปรยปรายพา  หยาดละออง  ของน้ำใส
สาดกระเซ็น  โปรยปราย  คล้ายน้ำใจ
ที่หลั่งไหล  จากเบื้องบน  สู่คนดี

.. พวงเม็ดฝน  เรียงร้อย  ดั่งสร้อยสาย
เป็นประกาย  แก้วเกล็ด  เพชรหลากสี
ชะโลมลง  ซอกกลีบสด   งดงามดี
ก่อนจะหาย   กลายกลับ   ลับสายตา.

~paer-aksorn~