ค่ำคืนนี้คืนมีดาวเต็มหาวห้อง
ดาวน้อยส่องน้อยดวงไกลในห้วงหาว
ดุจเดือนดาวเดือนเด่นเป็นสกาว
แสงส่องพราวส่องวับจับฤทัย
ฉันเฝ้าใฝ่เฝ้าดาวพราวสดสวย
อกระทวยระทมข่มใจไว้
หวังคว้าดาวคว้าได้แต่ทุกข์ใจ
ดาวแสนไกลแสนสุดฟ้านภายล
เหม่อมองดาวมองเมฆปิดเวหา
ทั่วท้องฟ้าท้องไพรใจสับสน
ใจคะนึงคะนวลล้วนระทน
ใจร้อนรนร้อนหม่นหมองครองน้ำตา
เมื่อส่องแสงส่องสว่างช่างสดใส
แสงสาดใส่สาดส่งแซงแรงหนักหนา
แสงแห่งวันแห่งใจส่องท้องนภา
เหมือนน้ำตาน้ำตกใจโศกตรม
มองย้อนเขาย้อนเราเศร้าเดียวดาย
ไร้ความหมายความรักถักขื่นขม
ให้ใจช้ำใจนวลทวนระทม
พารื่นรมย์รื่นรักสลักตรา
แม้นคืนนี้คืนไร้ดาวกลางหาวห้อง
แสงจันทร์ส่องจันทร์ครองปองเวหา
แม้สูญสิ้นสูญทรัพย์ปรับชีวา
ยังเหลือค่าเหลือความเป็น..คนสู้ไปฯ
~ paer-aksorn ~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น