กาลเวลา...

หนทางอันยาวไกล............ม้าวิ่งไปใจมุ่งมั่น
ทนกับกลุ่มหมอกควัน............มุ่งฝ่าฟันสู่ปลายทาง
ฝนตกแดดจะออก..........ใจมันบอกอย่ามาขวาง
มุ่งหน้าสู่ปลายทาง......อันเลือนลางด้วยทรนง

หนทางยังยาวไกล.....แต่ดวงใจไม่ปริปลง
วิ่งล้มก็ลุกส่ง............เพื่อมุ่งตรงทางต่อไป
แม้ข้าจะขาเจ็บ....จะหนาวเหน็บสักเพียงไหน
คงมั่นไม่หวั่นใจ................สมเป็นชายลูกอาชา

หนทางยังอีกครึ่ง.........ต้องเป็นหนึ่งผู้นำหน้า
สุดใจลูกอาชา......เหล่าผองม้าจงภูมิใจ
มีทางเพียงแค่นี้ ..........หรือจะล้มตัวข้าได้
อย่างข้า อาชาไนย........พิสูจน์ใจด้วยระยะทาง

หนทางที่ก้าวผ่าน......ยังคืบคานสานตรงข้าง

ทางใจไม่แรมร้าง.....ใจเจือจางไม่หวั่นใด

เป็นม้าที่พยศ......ไม่เคยอดทนไม่ได้

ทางนี้ที่อยากไป......สู้แค่ตายลายเรามี

เวลาอันยาวนาน.........เปลี่ยนวันวานเป็นวันนี้
ใจคนที่คงที่........มีหรือจะ ไม่เปลี่ยนแปลง
น้ำเซาะหินยังกร่อน.............ใจอ่อนอ่อนยากจะแข็ง
เวลาช่วยแจกแจง.......การเปลี่ยนแปลงของใจคน
จะม้าหรือจะเรา.......ดูหงอยเหงาเวียนสับสน
ระยะทางพิสูจน์ตน...............หนึ่งคำดลคนจดจำ
ส่วนคนหากดูหน้า........ ยากเกินกว่าบอกพฤติกรรม
เวลาพิสูจน์การกระทำ...........จงจดจำไว้ให้ดีฯ

แพรอักษร.