ขอเพียง..เพื่อนร่วมทาง

๐เดินไปตามทาง
อ้างว้างเดียวดาย
แลเหลียวทางไหน
ไม่มีใครเลย

๐ความมืด ความเงียบ
สุดจะเปรียบเปรย
โอ้อกเราเอ๋ย
ไฉนระทม

๐หวนคิดขึ้นมา
สุดแสนขื่นขม
ความทุกข์ตรอมตรม
โหมกระหน่ำมา

๐อยากจะกู่ร้อง
ให้ก้องพสุธา
เผื่อจะได้มา
ซึ้งเพื่อนร่วมทาง

๐ในใจดวงนี้
ให้เศร้าโหยหา
ในดวงใจข้า
อ่อนล้าแรงห่าง

๐ทางเดียวหลุดพ้น
กับทุกข์รอบข้าง
ใจโหยโรยร้าง
ข้างทางริมธาร.

~paer-ak-sorn~


น้ำใจแห่งมิตรภาพ



หากดวงใจมีปีกจะเหินฟ้า

สู่เมฆาฟ้ากว้างไปสร้างฝัน

เปรียบดั่งนกผกผิน บินวนจนพบกัน

ในห้วงฝันวันที่ดีสุขทุกข์ทน

เมฆนวลพราววาวสวยช่วยเห่กล่อม
เฝ้าตะล่อมรอนแรมร้างทางสับสน
หยิบดาวดวงบนห้วงหาวมาให้ตน
ในกมลราวหยาดหยดราดรดใจ

อยากแอบอ้อนอ่อนหวานผ่านใจเศร้า
ทุกค่ำเช้ามีโลกน้อยคอยหวามไหว
มีทุกคนมีเธอแสนรักซุกใกล้ใจ
มีน้ำใจในฝันวันดีดี

อยากบินวนไปทุกหนบนทางฝัน

มีเธอฉันวันสุขในทุกที่

เราจะมีกันและกันวันที่ดี

ทุกวันที่เราตื่นมาคราพบกัน

ซ่อนสุขเศร้าวางไว้ใกล้ใกล้หมอน
ถึงยามนอนคิดถึงเธอแล้วหลับฝัน
น้ำตาซึมซึ้งซาบใจกันและกัน
ในโลกฝันวันแสนดีที่ฝากใจ

ในน้ำใจตราบฟ้าดินไม่สิ้นสาย

เพื่อนมากมายผูกจิตมิตรสดใส

ที่ผ่านมาหากพลั้งพลาดโปรดอภัย

ขออย่าได้โกรธเคืองเรื่องผ่านมา

~paer-aksorn ~

ในค่ำคืน

*ในค่ำคืน..ที่ดวงดาว..เต็มราวฟ้า

ทั่วเวหา..มีแสงส่อง..สว่างไสว

แม้ยามนี้..ไม่มีเพื่อน..มาเยือนใจ

แต่สดใส..ในคืนผ่อง..ของดวงจันทร์

*ฉันเฝ้าใฝ่..ในดวงดาว..ที่พราวสวย

ใจระทวย..ในระทม..ห่มใจฝัน

หวังคว้าดาว..เดือนดวง..เป็นคู่กัน

ด้วยใจมั่น..ในรัก..ที่ปักใจ

*อยากจะย้อน..เวลา..เมื่อคราเคียง

ได้ยินเสียง..บอกรัก..พลิ้วแผ่วไหว

ในห้วงหาว..ราวฟ้า..มิจากไกล

สุขฤทัย..ใจดวงน้อย..สร้อยกมล

*เมื่อมองดาว..มีเมฆเลือน..เคลื่อนมาปิด

ห้วงมิมิต..ก็สุกใส..ไม่สับสน

ใจคะนึง..ถึงดาวสวย..ระทวยทน

ให้ร้อนรน..จนหม่นหมอง..นองน้ำตา

*เมื่ออาทิตย์..ส่องสว่าง..ช่างสวยใส

แสงรำไร..สาดส่อง..ผ่องเวหา

แสงตะวัน..ยามนี้..ที่เมฆา

เหมือนน้ำตา..ช้ำตก..ทุกข์เหลือทน

*แม้นคืนนี้..จะไม่มี..ดาวเต็มฟ้า

แสงดารา..ไม่มาส่อง..ห้องเวหน

แม้จะสิ้น..เดือนไม่มา..มิกังวล

จะสู้ทน..ดั้นด้นไป..ในเส้นทางฯ

~ paer-ak-sorn ~

สู้ปัญหา.

เวลาชีวิตพบเจอปัญหาที่ทั้งหนักทั้งเบา
......และเมื่อเราหลีกเลี่ยงไม่ได้
.........ก็จงกอดมันไว้เสียเลย สิ
ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตอย่างกล้าหาญ
..ยิ้มรับกับปัญหาที่สร้างความเวียนหัว
อ้าแขนยอมรับในสิ่งที่สร้างความหดหู่
..............ท้อแท้ สิ้นหวังแล้ว
..........ชีวิตของเธอก็จะแกร่งขึ้น

2/12/54

เธอคือไฟ

 

รู้รู้อยู่ว่าเธอคือไฟ

แต่ยังหลง

ก้าวไปตามใจฝัน

ทุ่มเททั้งใจไปผูกพัน

สุดท้ายนั้น รักสลาย มลายลง.

^_^